Doorgaan naar hoofdcontent

Herfst

Onze jongste dochter (5) kwam zondagmiddag binnen rennen: “Mama! Er is een vlinder dood gegaan!” “Oh,” zei ik “goh, wat naar… Heb je die ergens gezien of zo?” Opgewonden vertelde ze dat de vlinder op straat lag. “Kom mee, mama!” Samen liepen we naar de straat en ja hoor: daar lag ze. Een koolwitje, met beschadigde vleugeltjes die helemaal dicht waren geklapt. Voorzichtig pakte ik haar op, vol dankbaarheid voor een mooi leermoment voor mijn kleuter: nu konden we een vlinder van dichtbij bekijken!
Vol bewondering bekeken we de tere vleugeltjes, voelden het poeder op onze vingers en verwonderden ons over het “snaveltje” waarmee ze de nectar uit de bloemen zuigt. Wat een prachtig diertje! “Mag ik haar begraven, mama?” Natuurlijk mocht dat. “Ja, want als we haar begraven in de tuin, dan komt er volgend jaar weer een nieuwe!” “Hoe bedoel je?” vroeg ik verrast. “Bedoel je net als bij de bloemen en planten?” “Ja!” riep ze blij. Ik voelde mijn hart een sprongetje maken…Wat is die kleuterleeftijd toch mooi! Ik bevestigde dat het een goed idee was om de vlinder te begraven. Niet omdat er dan een nieuwe vlinder uit zou groeien, want “dat gaat anders bij vlinders”, maar omdat er dan vást volgend jaar een heleboel vlinders bij ons in de tuin willen komen.

Met enorme toewijding werd de vlinder ter aarde besteld. En mijn gedachten gingen naar het seizoen waarin we nu leven: op de rand van zomer naar herfst. Ik keek om mij heen en zag de planten die hun bladeren steeds slapper laten hangen. De pompoenplant die in al haar glorie deze zomer onze schutting beklom, is aan het krimpen tot een verschrompeld bruin hoopje. Ze heeft haar vrucht gedragen, haar taak zit er op. Ook de basilicum heeft haar bloei periode gehad, en wordt steeds armetieriger. Het is duidelijk: de herfst komt er aan. Een tijd waarin de vruchten worden geoogst, en de plantenwereld zich opmaakt voor rust of zelfs dood.

Er zijn veel mensen op wie deze tijd van het jaar een deprimerende werking heeft. Het afsterven van de natuur roept bij ons ook het beeld van onze eigen sterfelijkheid op. Daar kun je best down van worden! De onbevangenheid van het jonge kind, zoals hier boven beschreven, zou een mooi voorbeeld kunnen zijn waaraan wij volwassenen ons op kunnen trekken. Vooral op die momenten waarop de donkere wolken ons lijken te overweldigen. Een jong kind voelt nog aan dat alles in de natuur cyclisch verloopt. Er is nog het volledige vertrouwen dat er altijd weer een nieuwe morgen komt. Een nieuwe lente. Waarin alles weer bloeit. Zij hebben het vermogen om de schoonheid te zien van élke fase van het leven. Misschien komt dit ook wel omdat ze zelf ook nog door zo veel fases heen gaan. Hoewel ze volop in het NU leven, is niets vaststaand. Ze zijn nog volop aan het “worden”. Een kleuter zegt niet “Zo ben ik nu eenmaal”, dat is iets wat wij volwassenen zeggen.

Misschien zouden wij weer meer bewust kunnen worden dat het leven een opeenvolging is van veranderingen. Van transformaties. We kunnen nog steeds groeien, welke leeftijd we ook hebben. En bij veranderingen hoort ook het “sterven”. Waar iets nieuws ontstaat, zal afscheid genomen moeten worden van het oude. Niets laat dat beter zien dan onze planten in de tuin.

Herfst staat daarom voor mij dan ook symbool voor transformatie. Het begin van de transformatie, wel te verstaan. Het afscheid nemen van bepaalde gewoontes, bepaalde eigenschappen of opvattingen misschien. Wanneer je deze tijd van het jaar benut om naar binnen te kijken, kun je zien wat nog voor je werkt en wat niet. Dit kun je ook doen in je werk, je huis, je levensstijl, enzovoorts. Wat werkt voor je? Wat niet? Durf afscheid te nemen van de dingen die niet voor je werken. Dan start je transformatie. En na een kille, stille winter zul je een prachtige lente meemaken, waarin je volledig tot bloei kan komen!
Is het toeval dat de vlinder die mijn dochter deze zondag wilde “zaaien”, het symbool is van transformatie?

Mama Sanna, 17 september 2014


Reacties

Populair

Recept: Fries roggebrood

Een recept voor het échte roggebrood, zonder tarwe, geraffineerde suiker, gist, conserveringsmiddelen of broodverbeteraars. Wie kent het niet: het échte Friese roggebrood… Dat hele donkere, beetje plakkerige brood waar je nog de hele korrel in ziet? Je kunt het natuurlijk in elke supermarkt kopen, maar aangezien wij Heel Gezond willen eten, en dus geen broodverbeteraars, suiker, conserveringsmiddelen en dat soort dingen willen eten, wordt dat al best een beetje lastig. Daar komt nog bij dat in de meeste roggebroodjes in de supermarkt tarwe is toegevoegd. En dat wil ik liever niet. Dan heb je als alternatief het fantastische Soggus roggebrood, dat je bij de Natuurwinkel kan kopen. Lekker! Maar wel behoorlijk prijzig. Dus….wij maken het gewoon lekker zelf! Tot voor kort was het nog nooit gelukt een goed recept te vinden, wat ik aan kon passen aan mijn wensen. De meeste recepten gebruiken roggemeel. Maar dat geeft nooit het effect van het roggebrood wat je in de winkel of b

Recept: Drakenbrood

Recept voor Drakenbrood Herfsttijd/Michaëlstijd is de tijd van het overwinnen van onze angsten en donkere kantjes in ons zelf. Dit vergt moed. 29 september is de dag van St. Michaël, de Aartsengel die de duivel (draak) versloeg en uit de hemel bande. Voor kinderen wordt deze innerlijke beleving van de herfsttijd verbeeld door het verhaal van Joris en de draak. Ridder Joris die de draak verslaat is een prachtig beeld van moed en kracht.  Speciaal voor deze dag wordt dan ook een drakenbrood gebakken die symbool staat voor de overwinning van het goede over het kwade, en het aanspreken van je eigen moed. Voor iedereen die deze kwaliteit kan gebruiken, of voor hen die zojuist hun eigen “draken” succesvol hebben bestreden, is hier het recept voor een Heel Gezond drakenbrood, uiteraard natuurlijk gezoet. Het deeg wordt bereid in de broodmachine. Dit scheelt een heleboel werk en “gedoe”. Maar natuurlijk kan het ook heel leuk zijn om zelf deeg te kneden. Daar schrijf ik een

Boter klaren stap voor stap

Wanneer je niet goed tegen koemelk-eiwit kan, is het klaren van boter vaak een handige oplossing. Hierbij zijn de eiwitten uit de boter gezeefd (geklaard, dus) en blijft alleen het botervet over. In de oosterse keuken is deze vorm van boter ook bekend als “Ghee”. Je kunt het ook in de natuurwinkel of toko kopen, maar dan kost het vaak een vermogen. Veel handiger is het om het zélf te maken. Je kunt dan zelf kiezen of je voor biologische of reguliere boter gaat. Let op: dit kan een oplossing zijn voor mensen met een koemelk EIWIT-tolerantie. Voor mensen met een lactose-intolerantie lost dit niets op. Lactose blijft ook in de Ghee aanwezig. Er kunnen ook nog sporen van het eiwit achterblijven, dus heb je een sterke intolerantie? Probeer dit dan voorzichtig uit. Waarom bakken met (geklaarde) boter? Bij het verhitten van vetten, ontstaat er een reactie in de moleculen. Dit gebeurt vooral bij de onverzadigde vetzuren. Zij zijn wat men noemt “niet stabiel” bij verhitting. Die ni