Heel Gezonde Mama - Over Leven

Ik word altijd zo geraakt wanneer ik mensen zie/hoor die hun talent (welk talent ook) echt helemaal durven uiten. Niet terug houden (klein maken), maar ook geen extra opsmuk om het acceptabel te maken voor onze materieel en rationeel ingerichte maatschappij. Gewoon zijn wie je bent. Jouw licht laten stralen in deze wereld. Dat stukje schoonheid neerzetten wat jij kwam brengen in deze wereld.  Ik weet dat dat stukje geraaktheid vooral heel veel zegt over mijn eigen beleving hierin. De ik heb me altijd ontzettend aangetrokken wat "men" er van zou vinden. Van wat dan ook wat ik deed. Ik wilde mijn kop liefst onder het maaiveld houden. Toch kwamen er mijn leven lang situaties waarbij ik juist werd uitgedaagd om wél te durven staan voor wie ik was. Doodeng, maar ik deed het. In het begin nam ik daar een soort van rol/alter ego bij aan. Zoals in mijn entertainment jaren. Dat is de opsmuk waar ik net op doelde.  Maar toen ik gevraagd werd Astro Contact / Astro TV te gaan doen, wa

Augustus 2023 is voor mij een bijzondere maand. Een maand waarin ik merk dat mijn emoties nog meer aan de oppervlakte drijven dan anders. En ik ben een kreeft, een "Jank Hart", dus dat wil wat zeggen! ;)  Op 5 augustus j.l. was het 10 jaar geleden dat ik mijn moeder uitgeleide deed. En vandaag, 19 augustus was het 30 jaar geleden dat mijn toenmalige vriend stierf. Een moment dat ook verbonden was met mijn moeder in mijn onderbewustzijn, omdat het gebeurde toen ik bij mijn moeder op bezoek was die vakantie vierde op onze camping in Hardenberg. Datzelfde Hardenberg waar ik (en wij allemaal) sindsdien nooit meer was geweest...tot dit jaar. De dood van mijn op dat moment grote liefde Ronald, was een enorme traumatische gebeurtenis. Ik was net 22, hij was 37. "Je had daddy issues, mam!" zouden mijn dochters zeggen. Ja duh! Je meent het! Maar wat de onderliggende issues van mijn psyche ook waren: ik was stapelgek op deze man en hij op mij. Dat laatste werd door zijn dood

Het valt me op dat we met zijn allen steeds minder bloggen en vloggen. Of nee, niet minder maar korter!  De wereld gaat sneller en sneller en dat heeft ook tot gevolg dat "we" geen zin hebben in eindeloos geklik op links, het lezen van lange teksten of langer dan 5 minuten naar een filmpje willen kijken. Speelfilms uitgezonderd, uiteraard. Want Netflixen kunnen we dan wel weer uren. 😜 Maar als je het tempo van de uitbouw van het verhaal en het snijden van de beelden vergelijkt met de films en series van pakweg 30 jaar geleden zie je ook daar dat er alles aan gedaan wordt om he "erbij" te houden. Ik verwijt niemand iets hoor, ik merk het bij mijzelf ook. Hoewel mijn aandoening me dwingt te "onthaasten" heb ik ook geen zin in lange verhalen of omleidingen. Daarom schreef ik ook steeds minder hier en steeds vaker direct op mijn FB pagina en zelfs op instagram. Hoewel die laatste eigenlijk geen tekst- maar een beeldmedium is. Tja...dingen verander

Wachten op de CV monteur terwijl je lijf alleen maar wil liggen. In het donker, in de stilte. Helaas krijgt het niet wat het nodig heeft. Het leven gaat gewoon door. Ook als je lijf de avond daarvoor heeft besloten weer eens een "transient paralysis" (tijdelijke verlamming) te doen. Want dat was al zo lang geleden, tenslotte he? Hoe goed wmo en hulpverleners ook mee willen denken: chronisch ziek zijn is niet gebonden aan agenda's en kantoortijden. Er is duidelijk nog te veel wat ik zelf moet doen. Na al 3 weken in een PEM te zitten, waar ik toch een beetje door heen zit te duwen omdat er nou eenmaal een gezin draaiende gehouden moet worden, crashte ik gisteravond dus flink. De druppel? De boodschappen die ik had gedaan.  Hoezo doe je boodschappen??? 1) gezinshulp heeft vakantie -moet ook kunnen!- en de vervanging kan maar 2 uur komen ipv 8.  2) ivm ziekte heb ik een minimum inkomen dus een budget. 3) ivm ziekte heb ik diverse voedselintoleranties dus eten we b

  Ik ben getrouwd! Het was een kleine ceremonie, met slechts 1 aanwezige: ik zelf. Maar het feestelijke gevoel was er niet minder om. Het was een grote dag. Ja, ik heb mij zelf eeuwige trouw beloofd. Iets waar ik bijna 50 jaar voor nodig heb gehad om te durven doen. Wanneer ik terug kijk op mijn leven is het meeste wat ik deed altijd voortgekomen uit de wens anderen te behagen. Ik probeerde te zijn hoe ik dacht dat men mij graag zou zien. Zoiets groeit natuurlijk heel onbewust. De situatie bij mij thuis was niet "veilig" genoeg om mijn eigen persoonlijkheid te ontwikkelen, werd later door therapeuten gezegd. Wat natuurlijk wel een waarheid bevat, maar eigenlijk ook een beetje raar is: want ook dát is een persoonlijkheid die je ontwikkelt in zulke omstandigheden. Namelijk, een persoonlijkheid die zich instelt op anderen, op wat er nodig is op dat moment. Een kameleon. Maar inderdaad: er waren stukken van mijn eigen persoonlijkheid die onderdrukt zijn geraakt en die pas de laat

We hebben het vorige week gehad over alle gifstoffen in onze verzorgingsproducten, onze voeding, ons water, onze bodem... Waar ik het nog niet eens over heb gehad is de chemicalieen die er gebruikt worden in onze kleding en....onze intieme verzorging. En over dat laatste wil ik het vandaag hebben. Want dat is iets waar nog steeds heel veel vrouwen niet echt bij stil staan.  Ben jij zo'n vrouw die het liefst zo min mogelijk geld wil uitgeven aan haar maandverband producten? Ben jij zo'n vrouw die haar geld liever besteed aan goede producten voor de kinderen en dus bezuinigt op deze maandelijkse kostenpost? Geef jij liever geld uit aan de kapper of "iets leuks" dan aan je maandverband? Leef je op budget en is je maandverband de sluitpost? Je hoeft je echt niet te schamen als je op deze vragen ja hebt geantwoord. Dat deed ik voorheen precies hetzelfde. Ik kan het je niet kwalijk nemen. Echt niet. Ik heb het ook pas later ontdekt. Wat er werkelijk aan rommel in onze maand