 |
| Afbeelding: Mabel Amber via Pixabay |
Toch?
Als ik dan toch eerlijk mag zijn, moet ik hier toch wel een
aantal kanttekeningen plaatsen. Ja, ik wéét dat we het hier beter hebben dan in
een heel aantal andere plekken op de wereld. Maar er zijn ook nog een héleboel
mensen die zich niet zo vrij voelen als je zou denken. Die niet zichzelf mogen
zijn, die keihard veroordeeld worden om wie ze zijn. Of eigenlijk: om wie men
denkt dat ze zijn. Vluchtelingen, “buitenlanders”, LHBTI, gehandicapten, om
maar een dwarsstraat te noemen. Maar ook de nerd van de klas, of dat meisje met
de flaporen, kortom: alles wat “anders” is wordt nog steeds op vele plekken
niet geaccepteerd. En mensenrechten worden ook hier elke dag geschonden. Met
goedkeuring van onze overheid.
Ik denk de laatste anderhalf jaar erg veel na over vrijheid.
En ook over bevrijding. Wat kan er in één woord ontzettend veel betekenis
zitten. En ook zo veel verschillende lagen. In deze afgelopen periode heb ik
mogen ontdekken dat ónder de “wereld” zoals wij die kennen (vanuit werk,
school, nieuws, televisie, vrienden, familie etc.) nog een heleboel andere
werelden zijn. Ieder mens beleeft natuurlijk zijn eigen wereld op zich, maar
ook groepen mensen beleven hun eigen werelden. En toevallig is het wereldbeeld
van de grootste groep hetgeen wat we zien als realiteit. Maar wat als je je
ogen open doet voor de realiteit waar andere mensen in leven? Geloof me, dan
gaat er een wereld (of tien) voor je open!
Deze week neem ik je mee op wereldreis. Naar de wereld van
ME. Een plek vol angst en duisternis. Afwijzing, ongeloof, onbegrip, onrecht,
onmacht en frustratie. Maar ook van gemeenschap, steun, hoop en
doorzettingsvermogen. In deze wereld word elke dag strijd gevoerd. Strijd om te
overleven, strijd om door de dag te komen….Maar ook strijd om rechtvaardigheid
en een menswaardig bestaan.
Ik kan niet zwijgend toekijken hoe zo’n 40.000 Medelanders
en miljoenen wereldwijd, jong en oud, systematisch de rechten worden ontzegd
die voor ieder mens en iedere zieke geldt. Als er iéts is wat ik heb
meegekregen van onze nationale herdenkings-en bevrijdingsdagen (die ik vol
overtuiging vier en aan mijn kinderen meegeef), is dat IEDER MENS TELT.
Het is tijd dat mensen met ME en CVS bevrijd worden. Bevrijd
van stigma en hopelijk ook snel van hun ziekte. Door er over te vertellen, hoop
ik hier aan bij te dragen. Wil jij dat ook doen? Deel dan mijn verhalen, plaats
een teken van steun in je profiel (b.v. deze: Millions Missing Twibbon 2019 ) en praat erover met mensen die je kent. Geef ME een stem!
Sanna
Reacties
Een reactie posten