Toen ik besloot mijn blog “heel gezonde mama” te noemen,
wist ik dat dit vragen om problemen was. Ook mijn man vroeg zich af of het wel
zo verstandig was: “je bent toch niet áltijd alleen maar “gezond”?!” Nee,
precies! En dat is ook juist wat ik zó graag wil delen met jullie, mijn lezers.
Want “heel” en “gezond” is altijd een toestand die tijdelijk is. Omdat balans
nu eenmaal tijdelijk is. Om in balans te komen is het eerst keihard werken:
oude patronen loslaten die je geestelijk uit balans houden, voedingspatronen
veranderen, je levensstijl aanpassen, etc. , etc.. En dan komt er een dag
waarop je denkt: “Wow! Ik voel me gewéldig!” …Je bent in balans. Maar wie denkt
dat hij/zij er dan is, die heeft het goed mis. Balans is een toestand die je
elke keer weer op moet zoeken. En de ene dag kost dit meer moeite dan de
andere. Soms is het heel eenvoudig en zit je er zó, maar soms gebeurt er zó
veel in je leven dat je niet zo één, twee, drie in je gewenste “staat van zijn”
zit. Dit kan komen door voeding, door iets wat je gezegd is, een gebeurtenis
die je even van slag heeft gemaakt…. Van alles! Hoe meer je een “basis-balans”
hebt gevonden, hoe makkelijker het is om dingen die je overkomen snel te kunnen
verwerken en je balans weer terug te vinden. Dát is een groot voordeel van aan
je zelf te hebben gewerkt. Maar soms zijn gebeurtenissen zo heftig of veel, of
ben je even zó uit de bocht geschoten met verkeerde voeding (in welke betekenis
ook) dat het even kost om weer terug in balans te komen. En het gekke is: hoe
meer je uit balans raakt, hoe meer je ook getrokken wordt naar dingen die je
nóg meer uit balans zullen trekken! Dit is mijn praktische voorbeeld van wat ik
deze week meemaak:
Ik had het niet aan de grote klok gehangen, maar ik was
zwanger. Heel pril allemaal nog, maar toch écht zwanger. We waren heel blij:
wow! Een vierde kindje erbij! Toch voelde ik ook al vanaf het begin dat dit
anders was. Was het wel goed? Maar ja…iedere zwangerschap is anders, nietwaar?
Ik moest dus zoeken naar een nieuwe lichamelijke balans: ik kreeg bijvoorbeeld
veel behoefte aan eiwitten. Ook dierlijke! En dus ging ik naar de biologische
slager en haalde daar biologisch vlees. Ik heb er van gesmikkeld! Ook moest ik
gewoon af en toe even een boterham eten in plaats van alleen maar groenten en
fruit. Ook hier gaf ik aan toe, want ik weet uit ervaring dat mijn zwangere
lichaam nu eenmaal andere behoeftes heeft dan mijn “gewone” lichaam. Natuurlijk koos ik wel voor biologische spelt-boterhammen met desem. Want een béétje gezond moest het toch wel blijven he? ;)
Maar twee dagen geleden voelde ik me opeens helemaal niet
goed. Ik kreeg hoofdpijn en voelde me letterlijk ziek. Alsof ik een flinke
koorts onder de leden had. De volgende dag (gisteren) stond ik op en voelde me
zó vreselijk moe. Maar er was nóg iets veranderd: ik voelde me niet zwanger
meer. Later die ochtend begon ik licht bloed te verliezen. Waar ik al een
tijdje bang voor was, werd bevestigd: dit vruchtje was niet goed, en mijn
lichaam besefte het nu ook. Langzaam zal het afgestoten worden. Een echo ’s
avonds bevestigde het: een bijna leeg vruchtzakje met een vruchtje die omgerekend
de grootte had van ééntje van 5 weken zwangerschap. We gingen verdrietig naar
huis, en nu zou ik wachten tot mijn lichaam het ook goed zal beseffen en het af
zal stoten.
Niet alleen was ik nu lichamelijk volledig uit balans (ziek,
koorts, een menstruatie die maar niet in wil zetten), maar ook geestelijk was
ik de balans volledig kwijt. Vooral vanmorgen was ik zo enorm down dat ik gek
werd van mijzelf. Niet alleen moest ik nu deze miskraam verwerken, maar ook het
overlijden van mijn moeder (twee weken geleden!!!!) kwam nu als een hamerslag
binnen. En wat deed ik: ik ging eten! Koekjes, boterhammen met kaas en
pindakaas…. Tot ik er letterlijk misselijk van werd. “Hoe kan dit nou?”, vroeg
ik me af. Waarom help ik mijn lichaam niet een beetje en ga even detoxen? Dan
kan het misschien makkelijker loslaten!? Alles waar ik vandaag trek ik had,
bleek me meer in die “down” toestand te brengen, dan dat het hielp de balans
snel te kunnen herstellen. Alsof mijn disbalans alleen nog maar groter moest
worden, voor ik weer terug kon veren. En toen was het daar opeens: het inzicht.
Inderdaad: om weer wat lichter te worden, en richting mijn balans te gaan moest
ik even hééél diep en donker vallen. Daar hielp die vreselijke voeding me ook
bij. Vanuit dat diepste punt, kan ik nu langzaam maar zeker weer omhoog
krabbelen. En af en toe zal ik weer even vallen, maar dat mag. Want ook dat
is…..heel gezond!
Dus….wees niet boos op jezelf of teleurgesteld als je niet
altijd optimaal in balans bent. Ook dát hoort bij heel en gezond zijn: het
zoeken naar een nieuwe balans. Elke dag opnieuw. Soms is het makkelijk en snel,
soms duurt de weg weer even langer. Maar wanneer je je er bewust van bent, en
jezelf die ruimte geeft om hier doorheen te gaan en ervan te leren, heb je al
90 procent gewonnen. Kortom: dan ben je Heel Gezond!
Sanna 13 augustus 2013
Reacties
Een reactie posten