Honger! deel 1

foto: www.jojo-clubafslanken.com 

Vandaag had ik een klein gesprekje met mijn jongste over “echt eten” en het eten waar ze honger van krijgt. Want ja, zelfs een vierjarige valt al op dat je soms heel veel van iets kunt eten, maar dan even daarna opeens weer honger kunt hebben. Zo aten we eerder deze week pizza. Geen pizza van mama, maar gewoon even snel een pizza uit de vriezer van de supermarkt. Drie pizza’s gingen er doorheen: papa at één kwart, en de rest werd verdeeld over de drie kinderen. Dat is behoorlijk wat, dus!

Een uurtje later lag iedereen in bed. Na vijf minuten kwam de eerste eruit: “mama, ik heb honger!” Enkele minuten later kwamen nummer twee en drie: “ik heb honger!” Met zijn drieën zijn ze toen maar aan de yoghurt met muesli gezet.

Dit avontuur herinnerde de jongste zich deze morgen plotseling heel goed. Ze had namelijk een “knijpfruitje” gekregen, zo’n zakje met fruitpuree. En daarna had ze zin in nóg zo’n zakje. “Nee,” zei ik “eentje is genoeg. Je krijgt nu een smoothie van mama, dat vult beter. Want eigenlijk is een knijpfruitje een soort van snoepje. Een gezond snoepje. Maar geen echt ontbijt hoor.” En inderdaad: na een half glas van mama’s groene smoothie zei ze zuchtend: “poeh! Ik heb genoeg hoor, mama! Mijn buikje zit vol!” Samen zetten we het restje in de koelkast, en kwam zij met haar conclusie: van mama’s eten wordt je buikje vol, en van supermarkt eten krijg je meteen weer honger!

Een belangrijke ontdekking voor een vierjarige, en eentje die ook veel volwassenen nog moeten ontdekken. Er is tegenwoordig zó veel eten! Supermarkt schappen vól. Maar hoeveel van dat eten is ook echt voedend? Wat eet jij de hele dag door? Hoe veel boterhammen, aardappelen en stukjes vlees of vis heb jij nodig om je echt voldaan te voelen? Hoeveel koekjes of andere tussendoortjes gebruik je om je niet “leeg” of zelfs bibberig te voelen?

Misschien denk je zelfs dat je gezond eet: volkoren boterhammen, kaas, groente en magere vleeswaren. “Nee hoor, ik sla deze ronde even over”, als er iemand je een koekje aanbiedt. Je braadt gezond in dieet-margarine of olijfolie, want dat zijn de gezonde vetten. Een beetje op de lijn letten hoort erbij. En wat fijn dat die fabrikanten daar ook rekening mee houden, met labeltjes als “gezonde keuze”! Maar hoe voldaan voel jij je aan het einde van de dag? En hoe vaak krijg je niet de behoefte om je even helemaal te buiten te gaan aan foute, maar oh zo lekkere dingetjes?

We hebben de afgelopen tientallen jaren geleerd dat we calorieën moeten tellen. En dankzij de wetenschap weten we heel veel over wat er allemaal aan stofjes in ons eten zitten. Al die stofjes kunnen we namaken en isoleren. Zo creëren we “nieuwe voedingsmiddelen”. Meer, goedkoper en onafhankelijk van de wisselvalligheid van de natuur. Zo hoeft er nooit meer honger te zijn in de wereld. Maar wat vergeten wordt is dat voeding veel meer is dan calorieën en losse scheikundige elementen. Een appel is meer dan alleen maar water, fructose en vitamines. Het is een samenspel van allerlei nutriënten en natuurkrachten die voor het oog (nog) onzichtbaar zijn. “Het geheel is meer dan de som der delen”, zei Aristoteles ooit. Dat lijken we wel een beetje vergeten te zijn.

Het volume aan eten is dus behoorlijk toegenomen in de laatste halve eeuw. We kunnen ons naar hartelust volproppen met een ontbijtje van een euro. Of een kindermaaltijd van drie gangen voor vier euro. Onze maag zit na zo’n maaltijd hartstikke vol. En toch….er knaagt iets. Na een half uurtje krijgen we weer trek. Zo houden we de cirkel in gang: er moet weer iets gegeten worden! Voldaan zijn we bijna nooit… Het zijn lege calorieën.

Wanneer je kennis maakt met écht eten is dat gevoel volkomen verdwenen. Na een korte gewenningsperiode (eigenlijk is dit een afkick periode) leer je herkennen hoe het voelt om écht voldaan te zijn. En gek genoeg is dat niet het gevoel van een overvolle buik, maar een gevoel van “genoeg” dat nog lang bij je blijft. En opeens blijkt dat je veel minder grote hoeveelheden hoeft te eten. Dat die ene boterham al genoeg is, en je geen zes boterhammen nodig hebt om je gevoed te voelen. Dat je zelfs een voldaan gevoel kunt hebben na het eten van een salade!

We laten ons gek maken door de commercie en de technische denkers. Sinds wanneer is eten techniek geworden? Het heeft ons veel inzicht gegeven, maar we zijn ook het zicht op het geheel kwijt geraakt. We leven in een wereld waar nog nooit eerder zo veel mensen met overgewicht hebben rondgelopen. We zijn dik, maar chronisch ondervoed. Hoe is dat mogelijk?

Ik pleit ervoor om weer écht te gaan eten. En dat is veel makkelijker én goedkoper dan je denkt. En ook heel belangrijk: lékkerder dan je dacht!

Met de recepten en inzichten die ik hier op de blog met je deel, hoop ik je een stukje op weg te helpen naar een leven waarin honger geen plaats meer heeft.

Volgende keer gaan we het hebben over die ándere honger: de honger van ons innerlijk. Want net als bij onze  lichamelijke voeding is ook dáár een epidemie gaande: hoe veel we ook lijken te hebben, ook op dat gebied zijn velen van ons ondervoed. Gevolg: we zoeken naar meer en beter, maar vinden: een gevoel van leegte in ons zelf.

Namasté,

Sanna